Al tijden zie ik lijnen en netwerken in lagen in de aarde. Ik vond het steeds moeilijk om er een naam aan te geven, of over te spreken,  hoewel ik er prima mee kon werken en ik steeds het gevoel heb dat hier een belangrijke essentie voor mijn werk ligt. Tot een oud-collega met vertelde over de songlines van de aboriginals!

Zij bewaarden hun kennis en de geschiedenis in de aarde. Door te zingen maakten ze contact met deze lijnen en her-innerden en bezongen ze hun hele ontstaansgeschiedenis. Ook de monniken die de klankschalen maakten wisten dat er een combinatie was tussen de trilling in de klankschaal en gebruikten dit om informatie op te slaan en wijsheid door te geven. Magische kennis die Westerlingen al tijden fascineert.

Door de eeuwen lijkt deze kennis in onze contreien verloren gegaan, maar de interesse voor inheemse volken en hun gewoontes zegt het eigenlijk al: wij zijn naarstig op zoek naar onze eigen songlines. Waar liggen onze roots? Wat zijn de oeroude verhalen die ons verbinden met de schoot van de aarde waar wij uit voortkomen? Op allerlei manieren zie ik de zoektocht: op Lorelei waar we ons als vrouwen verbinden met de Godin in onszelf, in het Fête de la Nature, waar we de natuur weer vieren, in de interesse voor stadslandbouw. Allemaal uitingen van de zoektocht naar onze verbinding met de aarde.

Daarbij kijken we vaak ver weg: ver weg in het verleden, ver weg in andere landen. Maar … in feite ligt de informatie hier. Opgeslagen in de aarde, recht onder onze eigen voeten! En dat betekent dat we alleen maar onze voeten en ons innerlijk hoeven te openen om te horen wat er vanuit de songlines door jou heen gezongen wil worden…

Wat ik zie en de betekenis daarvan

Zoals ik het waarneem is het bovenste weefsel een dichtgeweven laag met informatie over onze samenleving zoals die nu is en sinds de Verlichting is vormgegeven, veel nadruk op de ratio, veel linkerhersenhelft. Het spirituele, datgene dat groter is dan wij, is iets dat boven ons ligt, ver weg is en waar we van afgescheiden zijn. Hier zit veel sturing in de lijnen door de kerken. Dit systeem is naar mijn idee aan verandering toe. Vandaar dat ik hier mijn inzichten deel: voel je vrij om te voelen of het voor jou waar is, of je hier iets van herkent in je eigen leven of de plekken waar je komt.

Daaronder zie ik een tweede laag met aarde-weefsel, wat ouder. Een weefsel dat ruimer is, de draden liggen verder uit elkaar en zijn wat steviger. Hier zie ik het waardenpatroon van onze (over)grootouders en de voor-industriële samenleving. Daar was nog vrij veel verbondenheid met de echte wereld, de seizoenen, een gevoel van ergens bij horen. Deze laag bevat deels informatie die gebaseerd is op tradities en geloofsovertuigingen (bv. rentmeesterschap), maar is een stuk rustiger en omvattender dan de bovenste laag waar we ons in ons huidige leven op lijken te baseren.

Diep in de aarde zie ik nog een derde weefsel: enorme kabels, vaak zijn ze stoffig, vergeten, maar hier is door diverse mensen wel aan gewerkt: daardoor is dit weefsel weer ‘aan’, het geeft licht en is voelbaar op (kracht)plekken waar de bodem open genoeg is om deze informatie te delen met de mensen die er komen. Wat ik zie gebeuren en waar ik actief aan meewerk is het openen van de bovenste laag, zodat er ruimte ontstaat om de lagen eronder te voelen.

In deze enorme kabel ligt informatie voor ons die ons helpt om opnieuw en met de kennis van deze tijd samen te werken met de aarde zelf. Met een unieke trillingsfrequentie informeert deze laag ons over hoe ons te verenigen met de natuur, het leven zelf. Hoe met de natuur te leven en zo onszelf en de aarde weer meer in balans te brengen: in de manier waarop we voedsel produceren, de manier waarop we wonen en met elkaar om gaan. Kortom: hoe we leven.

Deze informatielaag is verbonden met de natuurreligies van vroeger, maar de uitnodiging aan ons allen is om daar een vorm aan te geven die past bij het hier en nu. Hier in Nederland, met voor ons passende rituelen om de aarde te eren in ons leven. Van nu: met verschijningsvormen die bij onze samenleving passen. Voor mij krijgt deze laag praktisch vorm in de stedelijke initiatieven die gaan over echt, lokaal, samen, voedsel van dichtbij. Allemaal verschijningsvormen van nu die gaan over de relatie met de plek waar we wonen – de aarde onder ons.

De lijnen zijn onze eigen songlines die weer actief worden en gehoord worden, die ons oproepen om naar ons dieper weten te luisteren. Als je een idee wil krijgen hoe dit klinkt, kijk en luister dan eens naar dit filmpje van Carmenkata. En vergeet vooral niet om zelf naar een plek te gaan die deze kracht voor jou vertegenwoordigt. Maak je eigen krachtplek van de aarde, verbind je met de plek waar je woont: hier hoor je thuis, jouw songs en die van de aarde zingen hier samen tot een plezierig leven….

foto 2 (17)