Afgelopen twee weken heb ik ervaren als een steeds sneller bewegende rollercoaster. Ik begin steeds helderder te krijgen wat mijn potentie is van dit jaar, wat er dit jaar door mij heen mogelijk wil worden, maar bij deze afnemende maan – het moment waarop je schaduwen vaak zichtbaar worden – ging het ook heel erg over de dingen die mij afleiden van/weerhouden van dat wat ik te doen heb. Ideeën over hoe je wel of geen geld kan verdienen, ideeën over hoe hard je moet werken om te ‘slagen’, maar ook gewoon mijn enthousiasme dat me altijd weer meesleept in een grote hoeveelheid activiteiten.
Gisteren op het moment van donkere maan heb ik met een vriendin in het bos afgestemd op wat er in ons aan het groeien is. Het bleek te gaan over het licht dat in ons omhoog wil komen. Om dit mogelijk te maken heeft de bron van levensvreugd in jezelf ruimte nodig zodat het licht als levenslust in z’n volle omvang door kan breken. Dit vraagt nu standvastigheid van ons. Een standvastigheid om ruimte voor onszelf te houden en te maken. Respect voor onszelf te hebben zodat de anderen het ook hebben. Respect ook voor de vrouwelijke kracht hierin: niet wetend, ontvankelijk, ruim. En niet bang zijn om daar de komende tijd ook de mannelijke kracht in te laten doordringen. Zodat we in ons maatschappelijk handelen ook kunnen doen, zichtbaar zijn, focus houden op het enige dat echt belangrijk is zonder ons af te laten leiden.
de kracht komt vrij
Symbolisch sloot de Aarde gisteren een heilig huwelijk met de Eik, dat mijn innerlijk liet zingen om een stromend, levenslustig leven te leven. Een levenslust zoals die vandaag in het zonnetje van ons af spat. Licht, levendig, vol van zinderend genoegen over wat gaat komen. Ik ben benieuwd wat de komende twee weken richting volle maan en Pasen ons brengen.
Ik vermoed dat we steeds een stukje van onze angsten afleggen in deze Passietijd, steeds duidelijker onze eigen ruimte in zullen nemen om uiteindelijk met een groot ‘Erbarme mich’ opnieuw geboren te worden in onszelf.
Daarna kunnen we , met een volle gulle lach, ons licht over de wereld laten schijnen en bijdragen aan de maatschappij zoals we die graag in de praktijk zien: nieuwe inspiratie en samenwerking met elkaar en met de aarde. Nieuwe steden met ruimte voor lokaal voedsel en natuur.
Aho!