Het gewone leventje lijkt na de kerstvakantie weer zijn loop te nemen, maar onder de oppervlakte is het gewoon winter. En de winter vraagt van ons om rust te nemen, veel te slapen. Kracht op te doen zodat we van het voorjaar weer volop te voorschijn kunnen komen.
Als je dus nog niet zoveel zin hebt, dan is dat je ‘natuurlijke ik’ die van je vraagt om het rustig aan te doen. Ik probeer daar aan toe te geven; als de kinderen naar school zijn nog even een beetje te rusten op de bank. Ondertussen loopt de e-mailbox vol, zit mijn hoofd al vol plannen…. Maar toch, het voelt als noodzaak om deze tijd te nemen.
Zondag was ik in Meijendel met een paar vrouwen. We kregen raad van een oude eik: De eik liet ons voelen hoe je op je eigen ’troon van autoriteit’ kan zitten: dat doen wat voor jou klopt en de rest van de wereld letterlijk langs je heen laten waaien. Onverstoorbaar… als de bomen in het bos. Stevig als een eik, in winterslaap.
