Hier: Ik woon in Den Haag, al 20 jaar. Ik hou van deze stad, het licht, de zee, de duinen (Meijendel!) en van de mooie huizen. Ik hou van de mensen in deze stad waar ik zoveel moois mee deel: het opgroeien van de kinderen met de buurkinderen, de dromen voor een groenere stad en al die lieve glimlachen als ik door de stad fiets. Ik hou van de kleurrijkheid van de stad, de verschillen en de dynamiek.
Dáár: Ik ga misschien verhuizen naar Twente, ergens de komende 3 jaar. Ik verlang naar het groen, de bomen om me heen, het fietsen door weidse landschappen. Ik verlang er naar zelf mijn voedsel te verbouwen, in de natuur te leven van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik verlang er naar een aardeplek te creëren die als een bron is om je aan te laven.
Hier: Ik kan niet wachten om Den Haag te verlaten, de afschuwelijke hoeveelheid auto’s, de stoeptegels en het asfalt dat me overal afscheid van de aarde. De mensen die onverschillig en onwetend bezig zijn met hun eigen uiterlijk, een grotere auto, meer bling bling, onvriendelijk aan de verkeerde kant van de weg fietsen en niet aan de kant gaan.
Dáár: ik zie er tegenop om naar Twente te verhuizen, met haar weilanden als groene tapijten van de melkindustrie: alles gericht op zo efficiënt mogelijk produceren. De tuinen bij de boerderijen zijn geplaveid en staan vol coniferen, de mensen houden er van tradities, mooi maar soms een ijzeren greep. Ik zier er tegenop naar Twente te verhuizen, de mensen die er onwetend bezig zijn met hun eigen uiterlijk, een grotere auto, ook al stoppen ze hier wel voor fietsers van rechts.
Het leven zal leren wanneer ik de sprong zal maken en hoe het me bevalt. De hele beweging van Hier naar Daar leert me in ieder geval veel over mijn eigen verlangens en de innerlijke beweging die ik te maken heb. Ik verlang enorm naar een natuurlijk leven, een leven dat zich grotendeels buiten afspeelt, dat vrijheid kent met minder strakke schema’s op de dag. Een dag gericht op Leven waarbij lichamelijke beweging automatisch onderdeel is van de dag. Een natuurlijk leven met eten uit grond die ik ken, die ik zelf heb gevoeld, in een omgeving met mensen die ik ken en waar ik van hou. Dat leven kan ik Hier en Daar leven, ik hoef het alleen maar te Doen, er ruimte voor te maken en ermee te beginnen.
Vanmiddag ga ik naar onze moestuin ?